Waarom Reverse Harem me altijd aantrekt weet ik niet. Het heeft meer dingen om aan te ergeren dan dat je voor je lol kijkt. Misschien is dat het wel. En waarom ik dan toch altijd weer poging waag?
Titel : Phantom of the Twilight
Jaar opname : 2018
Genre(s) : Otome, Shoujo, Romance
Aantal afleveringen : 12
[wp-review id=”4843″]
Phantom of the Twilight heb ik niet eens de moeite voor gedaan om hem af te kijken -_-. Na de derde aflevering had ik het wel weer gezien. Ik vond het er niks aan. :\.
Phantom of the Twilight speelt zich af in London. Ton Baileu (ze is net zo stom als haar naam) gaat erheen om te studeren met haar beste vriendin. In london zitten zogeheten ‘schaduwen’ die ontstaan uit angst en andere negatieve emoties. Ton ontdekt een raar café waar allemaal rare figuren (lees : rare bishounen ) werken. Dit rare cafe is alleen ’s nachts open. En niet omdat er vampieren en andere ondode rond wandelen. Maar wel andere figuren met magische krachten. Deze bishounen zijn de wachters van de stad. Zij beschermen het tegen die rare schaduwen.
Ik heb nog nooit zo’n korte samenvatting gemaakt!
En dan die personages….
Ton is weer zo’n typische heroine die zogenaamd van alles durft maar eigenlijk helemaal niks uitvoert behalve domme acties. Ik vond Ton altijd een mannennaam…niet dus. Maar ze typisch het shoujo genre type (op paar na) die altijd afhankelijk is van het mannelijk geslacht om haar te beschermen tegen alles. Ik vind het leuk als een heroine kan tonen dat ze zelf lef heeft niemand nodig heeft. Dat komt nauwelijks voor in Shoujo/Reverse-Harem genres. Zeker in het laatste, dan hebben de dames een handje vol jongens nodig om hun hachje te redden. Behalve dat ze dus zo zwak als wat zijn , zijn ze vaak ook de meeste heldere lichten van ons heelal.
Ik weet nu al, dat als iemand zoals ik in deze Anime zou zitten. Dan had ik ruzie gehad mét iedereen! Niet omdat ik zo nodig gelijk wil hebben of alles beter weet. Maar omdat ik de arrogantie dat van ze af komt écht totaal niet kan uitstaan. Samen met jaloezie , betweters en nog meer. Die vind je allemaal in deze Anime. Ze zien er ook raar uit. 1 mannelijk personage heeft een bloempot-achtig kapsel dat voor zijn ogen loopt, en dan een lomp vlechtje aan de zijkant van zijn haar
De stemmen vind ik ook afschuwelijk. Ton heeft zo’n hoge irritante schele stem dat het eerder klinkt alsof je naar een kind luistert in plaats van naar iemand die al naar de universiteit gaat. Dat kan écht niet! Ik dacht dat ik het kijken van Sword Gai , alles wel zo’n beetje had afgekraakt wat er af te kraken viel :’D maar dat heb ik overduidelijk mis. Ik heb geen eens moeite gedaan om 12 afleveringen hiervan te kijken. Na de derde was ik het al helemaal zat. Het boeide me echt totaal niet. Waar is dat verhaal? Die ontbreekt! Iedereen loopt alleen maar achter Ton’s kont aan. Zo irritant.
Niks voor mij. Op naar de volgende.
