Ik noem haar naam best vaak maar wie is ze nou eigenlijk? Mijn lieve zwarte kat. Die mijn persona Silerna overal naartoe volgt. Ze is geen verzinsel want ze bestaat echt!
Ik ontmoet heel veel katten door mijn vrijwilligers werk in een asiel. Lieve katten, bange, soms een haal en een beet maar door hun verhaal raken ze bijna allemaal wel een gevoelige snaar. Er zijn maar weinig dieren die écht mijn hart hebben gestolen.Niet alleen moet jij een klik hebben met een dier, zij ook met jou!
Een paar jaar geleden gingen mijn beste vriendin Yasumi (van animeazing) en ik op vakantie naar Spanje. Heerlijk drie weken niks doen. We kwamen aan en het was al laat. En je bent gaar.
De volgende ochtend merkte ik op dat er zo’n zandbak vormpje bij de buiten douche stond. Misschien vergeten door iemand maar er zat water in. Het regent niet gauw in Spanje. Afijn we gingen bij het zwembad zitten en ineens hoorde we gemauw. Daar was ze dan!
Fluffie maatje!
Klaar om ons een begroeting te geven! Ik vroeg me al meteen af of ze een arm zwervertje was. Maar meestal zijn die niet zo happig om aandacht. Daar kwam ze dan, een petit zwart viervoetertje dribbelt piepend onze kant op. Gelijk mocht ik haar over haar ruggetje aaien. Ze vond al die aandacht geweldig! Zo geweldig dat ze drie weekjes lang gezellig bij ons is gebleven. Het kwam per toeval maar ik riep gewoon ‘Poesie’ naar haar omdat ze daar naar luisterde. Als ik dat riep kwam ze gelijk aan dribbelen. Ik heb dat er eigenlijk ingehouden omdat het makkelijk was en ergens ook wel schattig :).
Yasumi : ‘ Ze was gewoon ONTZETTEND lief!❤️‘
Jammer genoeg kon je het arme ding al van ver af horen. Ik vermoed dat ze iets van astmatisch was of in elk geval erg kortademig. Arme Poesie had een rasp in haar ademhaling en het leek alsof ze een verstopt neusje had. Ik had het zò met haar te doen! Ik dacht dat dat ze eigenaar had en er nergens in de buurt een dierenarts of iets was. Nu denk ik juist dat ze gewoon een uitzonderlijk zwerf katje was want wie laat zijn kat nou 24 uur buiten aan zijn/haar lot over? Jammer genoeg konden we haar niet meenemen, anders had ik het zo gedaan. Ze sliep zelfs gewoon bij ons op het terras, lag graag op schoot of onder je bedje. Bedelde nooit om eten maar juist om een knuffel!
Om haar in eren te houden is ze een een viervoetig personage in my webcomic geworden. Ze ziet eruit als een klein cartoonie-achtig katje in dezelfde zwarte kleur en is vrij klein (en een beetje mollig *giechel* ) Het karakter van deze cartoon kat is ook nagenoeg hetzelfde met hier en daar wat grappige grolletjes natuurlijk. Ze is heel aanhankelijk zoals de echte, houd van alle vormen van aandacht , zelfs een heel gesprek!
Een eerbetoon aan Poesie!
Wat leuk! Ik weet zeker dat hij/zij een leuk huis krijgt dan!
Fijn dat jullie haar hebben kunnen vertroetelen! Ik had het echt moeilijk gevonden om zo’n katje dan achter te laten!
Wat leuk! Ik ben gek op katten, en zodra ik een geschikte woning is komt er ook zeker weer eentje in huis!
Als ik diep in me hart gekeken had , had ze meegegaan naar Nederland. Maar ze zag er ondanks haar ademhaling verder gezond uit en gevoed uit. Normaal zijn katten daar erg mager en zitten onder de vlooien :\. Dank je wel voor je mooie woorden!
Wat een leuke tekening, des te meer vanwege het verhaal wat er achter zit. Jammer he, dat mensen katten (en honden) gewoon aan hun lot overlaten? Wel fijn dat jullie haar drie weken hebben kunnen vertroetelen 🙂
Wat een mooi verhaal en wat goed dat je vrijwilligers werk doet in een Asiel. Ik heb daar echt waardering voor
Zwarte katten zitten altijd langer in een asiel omdat men toch bijgelovig is. Blij dat jij je daar niks van aantrekt!
Superleuk. We hebben zelf een zwarte kater die we rose hebben genomen. Echt een onderdeel van ons gezin en waar de kinderen helemaal dol op zijn. Leuk om te lezen!